Kind van de rekening

Een 45-jarige man uit Pijnacker die terugkwam van vakantie heeft op de deurmat een energierekening van Eneco van 2.144.607,90 euro gevonden. De man zou in twee maanden tijd twintig miljoen kilowattuur aan stroom hebben gebruikt en 102.284 kuub gas hebben afgenomen. Een Eneco-medewerker zei dat de man eerst moest betalen en dat er achteraf bekeken kon worden of de rekening wel klopte. Uiteindelijk hoefde de man hier niet aan te voldoen. Eneco gaat de fout achterhalen.
(NU.nl 25-07-'06)

Dit is een geval dat ons bloed aan het koken brengt. Met de hittegolf heeft dat niets te maken. Wel met de ellendige, onbuigzame proceduremaatschappij waar we ondertussen in verzeild zijn geraakt, waarin de procedure de maat aller dingen is geworden.
Al die procedures bestaan ‘om u beter van dienst te kunnen zijn’. Cynischer kan het bijna niet. Het hierboven staande voorbeeld is opvallend door z’n absurditeit, maar geeft in z’n karikaturale dimensie treffend de huidige mores weer als het gaat om de klant – leverancierverhouding. Zelf nadenken hoeft niet meer. We hebben procedures. Die scheppen duidelijkheid. Duidelijkheid, voor wie? Voor zo’n hersenloze, luie medewerker, die maar braaf zit te doen wat van hem of haar verwacht wordt in het kader van zoiets als prestatieafspraken. ‘Uiteindelijk’ hoefde de Enecoklant de rekening niet te betalen. Uiteindelijk! Wat heeft de klant moeten doen om afsluiting en deurwaardersinterventie te voorkomen? Smeken?

Van koning is de klant verworden tot het Kind van de Rekening. En bedenkt: mensen die denken dat zij hun rug met recht recht houden, zitten overal. Verdonk is geen trendsetter, maar een trendvolger. We willen de Enecomedewerker dan ook niet een Kleine Verdonk noemen, maar de minister een ‘medewerker’.