De Poolse premier, meneer Marcinkiewicz, stapt onverwacht op. Voor iedereen een complete verrassing.
Meneer Lech Kaczynski was niet helemaal verrast door het plotselinge vertrek. Hij had dit eigenlijk al enige tijd voorzien. De laatste tijd kon hij het met meneer Marcinkiewicz niet zo goed meer vinden. Hij vond hem veel te ruimdenkend. Dat was Lech een doorn in het oog. Daarbij zinde het hem al een tijdje niet dat hij als president zich toch vooral op de achtergrond diende te houden. De premier tenslotte, had de echte macht.
Gelukkig had Lech nog wel wat macht in de Wet- en Rechtvaardigheidspartij waar hij, samen met zijn tweelingbroer Jaroslaw de leiding over had. Een beetje druk op meneer Marcinkiewicz kon er wel worden uitgeoefend.
Het vertrek van meneer Marcinkiewicz kwam toch nog onverwacht. Vooral omdat mét hem ook de hele regering opstapte. Tja, dat soort dingen komen voor.
Haast was geboden. Er moest zo snel mogelijk een nieuwe regering komen, met een nieuwe premier. Spoedoverleg met de leiding van de partij bood uitkomst. Meneer Jaroslaw Kaczynski wilde zijn verantwoordelijkheid voor het welzijn het vaderland best aanvaarden. Daarbij hoefde hij niet eens zijn baan als directeur van de spoorwegen, het telecommunicatiebedrijf en de staatstelevisie op te geven.
Lech en Jaroslaw leken sprekend op elkaar. Met een beetje geluk zou niemand merken dat president Kaczynskie en premier Kaczynski één en dezelfde persoon waren. Zo kreeg het land een politiek die past bij een grote staat.
Een bijdrage van Perry Perdú
Dit verhaal is geheel fictief. Elke vergelijking met een werkelijk bestaande situatie berust op toeval.
Het gebruikte tekstbericht is uit NOS Teletekst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten