(On)beschoft

Wilders haalt uit naar Beatrix
Uitgegeven: 7 juni 2006 09:41 Laatst gewijzigd: 7 juni 2006 12:51

DEN HAAG - Tweede Kamerlid Geert Wilders is kwaad op koningin Beatrix en premier Balkenende. Wilders heeft zich "paars" geërgerd aan het optreden van koningin Beatrix die vorige week bij een bezoek aan een moskee in Den Haag geen handen schudde met moslimmannen, uit respect voor hun geloof.
Wilders: "De koningin en premier Balkenende doen de Nederlandse normen en waarden in de uitverkoop. Zeker nu dat optreden van de koningin ook nog eens door premier Balkenende als voorbeeld van tolerantie is gesteld."
Balkenende hield dinsdag in een toespraak in Zwartsluis een pleidooi voor tolerantie en noemde het optreden van de koningin vorige week bij de Mobarak Moskee in Den Haag.

Tolerant

Wilders verwijt de koningin en Balkenende "dhimmi-gedrag". Dat staat volgens hem voor onderdanigheid van niet-moslims tegenover moslims. Volgens Wilders zijn het staatshoofd en de premier veel te tolerant, "terwijl de moskeeën de pan uit rijzen en er steeds meer imams komen." "We moeten juist pleiten voor de Nederlandse normen en waarden."
Wilders gaat schriftelijke Kamervragen stellen aan Balkenende.
(NU.nl)

In het Volkskrant magazine van 27 mei j.l. stond een aardig stukje van Maria Goos. Het heet ‘Beschaving’. ‘Een persoon met innerlijke beschaving,’ begint het, ‘zal altijd proberen het de ander zo prettig mogelijk te maken, zonder onderdanig te worden.’ Volgen een aantal voorbeelden van innerlijke beschaving, waaronder een anekdote: Koningin Wilhelmina ontving ‘[…] een hoge ome uit Nieuw-Guinea bij haar thuis. Tijdens het diner dronk de Papoea het bakje water leeg dat eigenlijk bedoeld was om de vingers, na het nuttigen van de vis, in te verfrissen. Wilhelmina twijfelde niet en bracht vervolgens ook het vingerbakje aan de mond. Kijk, dat is nou innerlijke beschaving. […]’

Het wachten was op een kapstok, om een stukje over dit onderwerp aan op te hangen en jawel, niemand minder dan kamerlid Geert Wilders fungeert, (on)gepolijst als hij is, in die hoedanigheid: Wilders uitte namelijk zware kritiek op Beatrix, die het had bestaan om ‘moslimmannen’ tijdens een bezoek aan een moskee niet de hand te schudden, ‘uit respect voor hun geloof’. Om het voor de verdediger van de Nederlandse normen en waarden nog erger te maken, noemde Balkende het optreden van de majesteit ‘een voorbeeld van tolerantie’. Wilders heeft zich ‘paars’ geërgerd, en noemt het gedrag van Beatrix ‘dhimmi’, wat zou staan voor onderdanigheid van niet-moslims ten opzichte van moslims (weet hij wat hij zegt?). Geert werpt zich op als machtig dijklichaam tegen het aanzwellend tij van de in- en tolerantie, en zal over deze kwestie schriftelijke kamervragen stellen aan Balkende.

Wilders doet een gooi naar de titel ‘Populist van het Jaar’, als tegenstrever van IJzeren – Rubberen vinden wij – Rita. Ongelooflijk, het volk te willen mobiliseren op basis van het afwijzen van aspecten van beschaving – of die nou wel of niet op een protocol berusten. Dijkgraaf Geert wil van ‘onze’ normen en waarden een bastion maken, een diep in de bodem verankerd fort met dikke muren, een statisch object in een dynamische tijd. Wij moeten opkomen voor onszelf. Waar anderen volgens hem kruipend hun onderdanigheid tonen tegenover moslims, houdt Wilders de rug recht. Star, stug, stijf.

‘Het is niet meer alleen adel of afkomst die verplicht,’ besluit Goos haar artikel, ‘het is menselijkheid die verplicht tot menselijkheid. En dan nu de hamvraag: hoe brengen we dat onder de aandacht?’

Balkenende, die zich zelf enorm vergaloppeerde in Indonesië toen hij in feite en niet op persoonlijke titel afstand nam van de legalisering in Nederland van prostitutie en het homohuwelijk en zo getuigde van een kruiperige kruimelmentaliteit waar wij ons gewoon Hollands groen en geel aan ergeren, noemde het optreden van Beatrix ‘een voorbeeld van tolerantie’.
Laten we eens ophouden over ‘tolerantie’. Tolerantie is een smeulend, een broeierig begrip, wekt de suggestie van een potentieel conflict. Laten we het voortaan hebben over beschaving. Dat reikt heel wat verder dan de kleinburgerlijke preoccupaties van een ingegraven, gefrustreerde populist, die in wezen onbeschoft is en de laagst denkbare sentimenten probeert te beroeren en als brandstof te gebruiken om elementen in de samenleving in beweging te krijgen met op drogredenen gebaseerde uitspraken. Hoedt u voor simplificaties! Daar komen ongelukken van! Weest beschoft!