Treinreis

Wij reizen niet vaak met de trein. Veel te veel gedoe met al die bevroren wissels, bladeren op de rails, gesloten stations, onfatsoenlijke conducteurs of medereizigers, geweld en verdachte pakketjes....
Aangezien je toch een beetje op de hoogte wilt blijven hebben we bij uitzondering eens een trein gepakt.

Wat opvalt is dat er tegenwoordig stiltezones in treinen zijn. Niet dat mensen zich hier aan houden. Er wordt evengoed luid gesproken en getelefoneerd. Zelfs de conducteurs spreken alsof er niets aan de hand is met luide stem. Je zojuist aangeschafte maagdelijke kaartje wordt door hen met een nongalant gebaar - dát is nog wel het ergste - uit je handen gegrist en, alsof er niets aan de hand is, voorzien van een grote ontsierende stempel. Zonder verontschuldiging krijg je het terug.

Gelukkig is er koffie. Opvallend genoeg wordt tegenwoordig ook al op het karretje bespaard. Er komt een dame langs met een soort rugzak waaruit een slang steekt. Hiermee wordt tot onze verbazing een kant-en-klare capuccino getapt.

Zodra je de Randstad uit komt zie je het landschap veranderen. Dát is toch wel een voordeel in vergelijking met de snelweg. Je ziet meer landschap en dat is maar goed ook. Wij zouden anders geen weet hebben van hetgeen we nu hebben kunnen ontwaren.

We passeren een aaneenschakeling van weidevelden. Hierin lopen paarden en schapen, maar vooral koeien. Die liggen ogenschijnlijk een beetje in het gras te lummelen. Ze liggen in groepjes, van soms wel 15-20 stuks. Het lijkt wel of ze met elkaar in gesprek zijn en allemaal kauwen ze aan een stuk door kauwgom. Dat moet wel antirookkauwgom zijn want je ziet er geen één roken.
We hebben er geen idee van wat deze beesten liggen te bekokstoven, maar het zou ons niet verbazen als ze binnenkort besluiten de melkproductie stil te leggen.