Vandaag kregen we een onwelkom bericht. Onze correspondent Perry Perdú kondigde geheel onverwacht aan niet langer tijd te hebben om ons van berichten te voorzien. Zijn nieuwe carrière eist, zo zegt hij, teveel aandacht op. We hebben hem in de eerste instantie gevraagd dit zelf in een artikel aan de lezers mede te delen. Ook hiervoor had hij geen tijd. Aangezien wij u toch enige uitleg verplicht zijn hebben we besloten om dit namens hem te doen.
Perry vertelt ons dat hij een praktijk is begonnen als meubelfluisteraar. Hij verricht zijn werk voor mensen die aan een andere huisinrichting toe zijn maar er soms niet zelf uit komen. "Veel mensen vergissen zich in hun meubels", zegt hij. "Ze schuiven er maar wat mee heen en weer maar houden er onvoldoende rekening mee dat een kast, een tafel of een stoel zich niet overal zomaar thuis voelt. Ik kruip als het ware in het hout van zo'n meubelstuk en vertel mensen hoe hij zich voelt en waar hij het liefste zou willen staan. Hoe hij het beste gedijt, zeg maar".
Perry zegt, sinds hij 'De paardenfluisteraar' zag het gevoel te hebben gekregen een 'gave' te hebben. "In de eerst instantie negeer je dat", legt hij uit, "maar toen ik vervolgens 'De geestenfluisteraar' zag en pas nog 'De babyfluisteraar', toen werd me duidelijk dat ik deze gave niet langer mocht ontkennen. Er zijn zoveel mensen die hier mee geholpen kunnen zijn. Maar ik heb het er wel druk mee. Je wilt niet weten hoe vaak er een beroep op me wordt gedaan. Maar ik doe het graag. Reken maar dat ook de meubels dankbaar zijn dat ze via mij eindelijk een stem gekregen hebben."
We wensen Perry veel succes in zijn carrière.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten